Het Steengelaag in Stekene brengt natuur en industriële archeologie samen op een uniek groen domein. Na een honderdtal jaar menselijke kleiontginning, eerst manueel, later machinaal, werd het gebied teruggegeven aan de natuur. De wetenschappelijke, in casu biologische waarde, van de site werd onderschreven in het besluit van de bescherming als cultuurhistorisch landschap in 1981.
Net door die afwezigheid van menselijk ingrijpen gedurende de laatste decennia zijn de industriële relicten op de site, in het bijzonder de kleibaggeraar, in sterk verval geraakt. De leesbaarheid van het industriële verleden van het Steengelaag is vervaagd en dient opnieuw in de kijker te worden gezet.
